سخن از ”دانش“ و نهادهای دانشی، کاربرد آنها در میان آدمیان و ایران باستان است. نخست بایسته است با خود واژهٔ دانش در چم راستین آن هوده و بازده آن چیستی و چونی دگرگون‌پذیری ساختار پیش‌رونده آن اندک آشنائی داشته باشیم. دانش واژهٔ پارسی و بن واژه نام (اسم مصدر) و از بن واژهٔ پوییده (مصدر لازم) دانستن در چم دانائی، دانا، داننده آگاهی داشتن و شناختن کسی یا چیزی آمده که آنرا پیوسته با توانستن و توانائی نیز به‌کار می‌برند که این دو واژه ”دانستن و توانستن“ بایست ...
- ۹۹/۰۲/۱۱